Curso 2017-2018

                              Sesión do 22 de xaneiro de 2018

         Comezamos a 4ª sesión co grupo de 1º e 2º da ESO. Hoxe tocaba comentar o libro A orquestra terrestre. En primeiro lugar destacar que por ter as vacacións de Nadal entre unha e outra sesión, a todos e todas deulles tempo a ler o libro completo. Comentamos os capítulos máis divertidos, reflexionamos sobre as ensinanzas sobre a música que nos transmitiu o libro e representamos lendo en voz alta algúns dos diálogos máis graciosos. 

      Cando rematamos esta actividade presentamos as seguintes lecturas que serán os libros que constitúen a “continuación” ou “complemento” ao libro de Wonder, la lección de August. 

      Empezaremos lendo a historia El juego de Christopher, que nos servirá para traballar valores como a verdadera amizade, e tamén para seguir profundizando na arte da música, xa que o protagonista da historia toca o trombón na orquestra da súa escola.

Curso 2017-2018

SESIÓN DO CLUB DE LECTURA

15 DE XANEIRO DE 2018

3º/4º ESO

               Tocaba CINCO CONTOS SOBRE VELÁZQUEZ

    Antes, unha pequena conversa sobre o pintor e os cadros famosos. Sobradamente coñecido todo.

        Houbo, sen embargo, un momento de desconcerto cando, profundando na biografía e na etapa de formación, descubrimos como o pintor se formou artesanalmente no taller doutro pintor, o sevillano Francisco Pacheco, dende os once anos. Choca a descrición xenérica dunha aprendizaxe dende o básico fronte á imaxe romántica dos artistas. 

     Como o libro era novo, pasamos á lectura colectiva do primeiro conto (Eliacer Cansino, As mans transparentes) e a certa análise do cadro que o inspira: 
      O AUGADOR DE SEVILLA

“20 de abril

(No Prado, despois de tres días de espera mirando os seus cadros, oio por fin a voz de Velázquez)

Pregúntasme como debes pintar:

Toma unha copa de auga e píntaa cen veces, duascentas, como fixen eu algunha vez. Algún día poderás beber dela e cando bebas desa copa verás con transparencia.

Cando vexas con transparencia non quererás pintar. Aínda así seguirás, coma min, intentando ser fiel a unha devoción xa antiga, un ano, dous anos, dez…

Un día sorprenderaste lembrando que pintabas, que eras pintor e buscabas a transparencia. Ese día xa estás na transparencia e daquela a pintura parecerache unha lembranza feliz da infancia.”